O książce: 2021 / Ta książka to opowieść o pierwszej miłości, która dla naszych bohaterów stała się miłością na zawsze. Powojenne dzieciństwo: zniszczony Charków, niemiecki obóz jeniecki, podwórzowi punkowcy, „Fenia”, „Wołyń”. I czysta przyjaźń z dziewczyną o „herbacianych” oczach, którą ratujesz od głodu i chronisz „od codziennych nieszczęść”. I oczywiście pierwsza miłość jest jak jasny i niepowtarzalny promień światła. A potem trwająca pięć lat otchłań nieistnienia: oszczerstwo przyjaciela i „wieczny duch utraconej miłości”. Bohater cierpi i pisze smutne wiersze. Ale pewnego dnia je przeczyta, a młodzieńcza miłość rozkwitnie z nową energią. Jego ukochana zostanie jego oblubienicą. Ale szczęścia nigdy za wiele. „Jak przetrwać ten niekończący się ból, jeśli wydarzyło się coś nieodwracalnego, jeśli ukochany odchodzi na zawsze i pozostaje wieczną oblubienicą.” A teraz minęło pół wieku od tego czasu, a ona przychodzi do niego w snach, piękna dziewczyna, i rozmawiają i rozmawiają, jak kiedyś w odległej młodości. „Mój najjaśniejszy, najczystszy i wyjątkowy kwiat”.